تأثیر تغییر ژنتیکی در ژنهای PCSK9 و HMGCR برخطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی و دیابت
اول دسامبر 2016- محققان تغییرات درژنهای کد کنندهی HMGCR(هدف داروهای استاتین) و PCSK9(هدف مهار کنندهی PCSK9) که بر میزان کلسترول تأثیر میگذارند را بررسی کرده و متوجه شدند که این تغییرات که با کاهش کلسترول بد یا LDLدر هر یک از ژنها مرتبط است دارای اثرات محافظتی تقریباً یکسانی بر خطر بروز حوادث قلبی عروقی به ازای هر واحد کاهش در کلسترول LDLمیباشد.
درمطالعهی جدیدی که در اول دسامبر درمجلهی The New England Journal of Medicineمنتشر گردید، محققان دانشگاه و بیمارستان زنان بیرگهام با همکاری گروهی از محققان بینالمللی به بررسی تغییرات ژنهای کد کنندهی HMGCRو PCSK9که بر میزان کلسترول تأثیر میگذارند پرداختند.
دکتر Sabatineمیگوید: مهار کنندههای PCSK9در حال حاضر در دسترس هستند اما ما هنوز منتظر نتایج آزمایشات تأثیر این داروها بر قلب وعروق بیماران هستیم . یافته های ما نشان میدهد که درمان با مهار کنندهی PCSK9به تنهایی یا همراه با استاتین ها خطر وقوع حوادث قلبی عروقی را باید به همان میزانی که استاتین ها در کاهش این خطر به ازاء کاهش هر واحد LDLموثرند، کاهش دهد.
تغییرات درهر دوی این ژنها با افزایش خطر ابتلا به دیابت همراه می باشند اما این افزایش بسیار کمتر از میزان کاهش خطر حوادث قلبی عروقی است. علاوه بر این به نظر می رسد که خطر ابتلا به دیابت به آن دسته از افرادی که در حال حاضر به اختلال متابولیسم گلوکز(پیش دیابت) مبتلا هستند، محدود میشود.
در این مطالعه اثرات کاهش مقدار کلسترول LDL به واسطهی تغییرات در ژنهای کد کنندهی PCSK9 و HMGCR و یا هر دو بر کاهش خطر بروز حوادث قلبی عروقی و خطر ابتلا به دیابت بررسی گردید. این تغییرات ژنتیکی که اثرات مهار کنندهی PCSK9 و استاتینها را تقلید میکنند دارای اثراتی مشابه با اثر این داروها بر حوادث قلبی عروقی و خطر دیابت میباشند.
دکتر Sabatineگفت: ما منتظر نتایج بزرگترین کارآزمایی بالینی استفاده از یک مهار کنندهی PCSK9بر نتایج قلبی عروقی بیماران در سال آینده هستیم، اما تا آن زمان، این اطلاعات ژنتیکی شواهد قدرتمندی هستند که نشان میدهد کاهش کلسترول LDLبه کاهش خطرات قلبی عروقی در بیماران کمک میکند.
منبع:www.sciencedaily.com/releases/2016/12/161201115949.htm